گل گاوزبان

 
 

 
یکی از عجایب سلسله کوه های البرز که قله عظیمی چون دماوند دارد، پرورش چندین نوع گیاه دارویی است که اثر درمانی زیادی دارند و منحصراً در دامنه های این کوه به عمل می آیند و در کوه های دیگر اثری از آنها نیست. چندی پیش جراید ایران از یکی از این گیاهان سخن گفته و اثرات سحرآمیز آن را بیان داشتند و نوشتند که کارشناسان خارجی بذر این گیاه را به کشورهای دیگر برده اند، ولی با کوشش فراوان نتوانسته اند آن را به عمل آورند، زیرا این گیاه فقط در زادگاه اولیه خود سبز می شود.
 
هر چند در کتب قدیم به گل گاوزبان " لسان الثور" می گویند، ولی در واقع نام دیگری ندارد. اسم فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ترکی و غیره هم ندارد، چون در هیچ نقطه ای از زمین جز دامنه کوه های البرز به عمل نمی آید و با گیاه دیگری که در آذربایجان و شهرهای دیگر ایران و کشورهای دیگر می روید و به غلط به گاوزبان مشهور شده است، نسبتی ندارد. برای اینکه این اشتباه که حدود چند قرن است پزشکان و دارو سازان را گمراه کرده است، از بین برود این را "گل گاوزبان" و دیگری را "گیاه گاوزبان" بنامید. این دو گیاه متفاوت هستند، تنها گل هایشان کمی به هم شبیه است، هیچگونه خواص مشترکی ندارند و از نظر منافع طبی با هم متضاد می‌‌باشند. گل های "گل گاوزبان" درشت تر از گل های"گیاه گاوزبان" است.
 
"گل گاوزبان" در ایران، و "گیاه گاوزبان" در اروپا و امریکا شهرت زیادی دارند. پزشکان سنتی ایران در معالجه بسیاری از امراض از "گل گاوزبان" استفاده می کردند و نتیجه می گرفتند. پزشکان جدید هم خواص "گل گاوزبان" را می دانستند و برای دسته ای دیگر از امراض تجویز می نمودند و چون عطاران فرقی بین "گل گاوزبان" و "گیاه گاوزبان" قایل نبودند، آنها را به جای هم می دادند، و به همین جهت معالجه آنها نتیجه نمی داد و محققین از اینکه خواص و منافع این گیاه از بین رفته است در تعجب بودند.
 
یکی از مترجمین، تمام فواید "گیاه گاوزبان" راترجمه کرده و به "گل گاوزبان" نسبت داده، سپس پرسیده است: چرا ایرانیان فقط از گل گاوزبان استفاده می کنند؟... به برگ و سرشاخه های آن توجهی ندارند، در جواب ایشان باید بگوییم که گل گاوزبان، فقط گلش فواید طبی دارد، زیرا گیاهی که فرنگی ها به او "بوراش" می گویند گل گاوزبان نیست.
 
صاحب کتاب "تحفه" در شرح گاوزبان چنین می نویسد: گل گاوزبان لاجوردی و شبیه گل انار بوده و تخم آن مستدیر( حلقوی شکل ) و لعابی است و در کوه های دارالمرز(البرز) بسیار زیاد یافت می شود. گیاه دیگری که در اصفهان و بعضی از بلاد، گاوزبان می دانند "مرماخوز" است که گل آن لاجوردی و کوچک و مدور است. ("مر" نام قبیله ای از ساکنان شمال افریقاست که بذر چند گیاه دارویی را که یکی از آنها گیاه گاو زبان است به اسپانیا برده و در آنجا پرورش داد و استعمال آنها را در طب معمول داشته‌‌اند. این گیاهان به اسامی مختلف مرماتوس، مرماهوس، مرمازا در کتب طبی قدیم وارد شده و خواص آنها تحقیق گردیده است.) بعد از جنگ های صلیبی گیاه گاوزبان را از اسپانیا به اروپا آوردند و در آنجا کاشتند و چون در کتاب قانون ابو علی سینا از گل گاوزبان زیاد تعریف شده بود و این کتاب نیز در مورد قبول و استناد استادان پزشکی اروپا بود، به همین جهت مورد توجه واقع گردید، ولی متاسفانه گیاه گاوزبان هیچ یک از خواص گل گاوزبان اصلی را نداشته و در عوض منافع دیگری داشت که کم کم محققین اروپایی به آن پی بردند. از جمله معلوم شد که سرشاخه، گل و برگ این گیاه دارای مقداری شوره بوده، عرق وادرار را زیاد می کند. در صورتی که در کتب طبی ایرانیان که در دانشگاه های اروپا تدریس می شد، چنین خواصی را به او نسبت نداده بودند.
 
حال اجازه فرمایید این دو گیاه را به طور جداگانه معرفی کرده و منافع آنها را شرح دهیم:
 
گل گاوزبان اصلی
این گیاه به طور خودرو، منحصراً در دامنه ی کوه های البرز به عمل می آید و تاکنون اهلی نشده و قابل کشت نیست.
 
- مقوی روح و اعضای رئیسه بدن بوده، حواس پنجگانه یا بهتر بگویم، حواس هجده گانه آدمی را تقویت می کند.
 
- شکم را نرم و کیسه صفرا را باز می کند، اخلاط سوخته سوداوی را از معده خارج و عوارض آن را از بین می برد.
 
- جوشانده آن همراه با داروهای دیگر جهت سرسام(مننژیت)، برسام(ورم حجاب حاجز)، مالیخولیا، جنون و رفع حواس پرتی مفید می باشد.
 
- جوشانده آن نشاط آور بوده، رنگ رخسار را باز می کند.
 
- سینه را نرم می کند، تنگی نفس و درد گلو را شفا می دهد.
 
- دلهره و وحشت را از بین می برد و غم و غصه را کم می کند و برای کسانی که با خود حرف می زنند سودمند می باشد.
 
- جوشانده آن با عسل جهت تنگی نفس تجویز شده است.
 
- جویدن برگ تازه آن جهت درمان جوش های چرکی دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان و رفع حرارت دهان نافع است. مقدار خوراک گل آن دو مثقال تا پنج مثقال می باشد.
 
- عرق گل گاوزبان جهت امراض سوداوی، وسواس و خفقان مفید است.
 
- دارای منیزیم بوده و از سرطان پیشگیری می کند.
 
- تحقیقات جدید بیانگر این مطلب هستند که عصاره آبی گل گاوزبان دارویی مؤثر و بی‌خطر برای درمان بیماران مبتلاء به اختلال وسواسی اجباری می باشد.
 
- گل گاوزبان دارای موسیلاژ به میزان ?-? درصد، فلاونوئید 15/0درصد و آنتوسیانین با آگلیکون دلفینیدین و سیانیدین به میزان 34/13 درصد و به مقدار ناچیز آلکالوئید از دسته پیرولیزیدین است.
 
- گل مرغوب گلی است که دارای دم سفید و گلبرگ های بنفش باشد. برگ های تازه گل گاوزبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می باشد.
 
*پس این گیاه دارای شوره نیست، عرق و ادرار را زیاد نمی کند.
 
این گیاه اسم فارسی ندارد و معلوم نیست از چه موقع به ایران آمده و در اطراف تبریز کاشته شده است. در زبان فرانسوی به آن بوراش می گویند و "ابن بیطار" گیاه شناس معروف قدیم که در اصل اندلسی بوده و بعد به آسیای صغیر آمده و دو کتاب بزرگ به نام های " الجامع" و "المغنی" به زبان عربی دارد آن را نوعی "مرماخوز" دانسته و به اسامی: لسان الثور، ابوالعرق، کحیلا- کحلا، حمحم و بوغلص یاد کرده است.
 
- گل، سرشاخه و برگ آن دارای شوره، مواد لعابی و یک ماده تلخ است و به همین جهت عرق و ادرار را زیاد می کند.
 
- سنگ های کلیه و مثانه را خرد کرده و از بین می برد.
 
- این گیاه دارای اسیدهای چرب امگا 6 مانند لینولنیک اسید می باشد که برای روماتوئید مفید است.
 
- ضماد برگ های تازه وله شده آن دمل را باز می کند و برای معالجه سوختگی، آتش و آفتاب زدگی مفید است.
 
- در طب سنتی ایران "مرماخوز" را جهت معالجه استسقا مفید دانسته اند و برای این کار، مبتلایان به استسقا بایستی مدت زیادی برگ و بذر آن را روزانه 15 تا 20 گرم ناشتا میل نمایند.
 
*پس تجویز این گیاه برای مبتلایان به سرسام و برسام جایز نیست.
 
مضرات :
گاو زبان به علت داشتن آلکالوئید برای زنان باردار و کودکان مضر است.
مریم مرادیان نیری- کارشناس تغذیه
...........................................................
منابع:
کتاب زبان خوراکی ها
سایت آفتاب
شبکه تحقیقات گیاهان دارویی



گل چهل سکه

 
 

 
گل چهل سکه گیاهی است با خواص دارویی باارزش که اغلب در چین و ژاپن به صورت خودرو می روید. چای تهیه شده از گل  چهل سکه حاوی ترکیبات مفیدی از جمله فلاوونوئید است که از عضلات قلب و عروق محافظت کرده و بدن را در برابر بیماری های قلبی و عروقی و اختلال تنظیم فشار خون محافظت می کند. تحقیقات نشان داده است نوشیدن یک تا دو فنجان از دم کرده این گل گردش خون را تسریع کرده و علاوه بر کاهش خطر ابتلا به واریس سیاهرگی، فشار خون را تنظیم می کند.
 
دم کرده گل چهل سکه تأثیر بسزایی در شنوایی داشته و افسردگی و آلزایمر را بهبود می بخشد.
 
آمارها حاکی از آن است این نوشیدنی اغلب سردردها را بخصوص سردردهای میگرنی را کم کرده و دوره های آن را کاهش می دهد.
 
این نوشیدنی در درمان تعدادی از اختلالات هورمونی مؤثر است همچنین افرادی که در معرض خطر آسیب به شبکیه چشم هستند می توانند با استفاده از دم کرده گل چهل سکه، از چشم خود محافظت کنند.
 
پژوهش های اخیر نشان داده است چای گل چهل سکه حافظه را تقویت کرده و با افزایش توانایی مغز کیفیت یادگیری را بهبود می بخشد.
 
منبع:روزنامه ایران



خواص گل‌گاوزبان

 
گاوزبان:

گیاه گاوزبان به عنوان یکی از غنی‌ترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار می‌رود بطوریکه از آن به عنوان غنی‌ترین منبع شناخته‌شده برای (Gamma Linoenic Acid (GLA در نزد بشر معرفی شده‌است. گل گاوزبان یک گیاه علفی یک ساله‌است که از اردیبهشت تا شهریور گل می‌دهد.
 
 
نحوه استفاده گل گاو زبان


به صورت دم کرده مصرف می‌شود و برخی مقداری فندق هم با آن مصرف می‌کنند.
 
گیاه‌شناسی (گل گاو زبان)



گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار می‌باشد. برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش می‌باشد.
 
گاوزبان احتمالا از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هایی از خاورمیانه می‌روید. گل، برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد.
 
گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یون‌های سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک می‌باشد و می‌توان از این گیاه برای خارج ساختن این یون‌ها از خاک و اصلاح خاک‌های شور و قلیا استفاده کرد.[۲] در ویکی‌پدیای زبان‌های دیگر به ترکیبات سمی و آلکالوئیدی این گیاه هم اشاره شده.
 
خواص داروئی گل‌گاوزبان


بر اساس کتاب قانون بوعلی سینا:(قانون در طب انتشارات صداوسیما صفحه ۲۰۲) مزاج:گرمیش نزدیک به اعتدال است و کمی به سوی گرمی گرایش دارد، در آخر اول رطوبتی دارد. خوزی گفته‌است در آخر دوم سرد و تر است و این نظریه از راستی دور است.
 
۱) گل گاو زبان و برگ‌های آن تصفیه کننده خون است.
 
۲) آرام کننده اعصاب است.
 
۳) عرق آور است.
 
۴) ادرار آور است.
 
۵)کلیه‌ها را تقویت می‌کند.
 
۶) سرماخوردگی را برطرف می‌کند.
 
۷) برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
 
۸) در درمان برونشیت موثر است.
 
۹) بی اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
 
۱۰) التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند.
 
۱۱) در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
 
۱۲) ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
 
۱۳)برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
 
۱۴) برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند.
 
۱۵)  این گیاه درمان خوبی برای فلاش بک زدن‌های متوالی در زندگیست
 
منبع:wikipedia.org

کاسنی در طب سنتی

 

 کاسنی در طب سنتی
کاسنی از جمله گیاهانی است که مصرف آن به سلامت شما کمک می‌کند. عرق این گیاه قلب، کبد و کلیه را فعال می‌کند.
کاسنی
 گیاه دارویی کاسنی، گیاهی با گل‌های آبی است که بیشتر در فصل بهار رشد می‌کند و در هوای مرطوب نیز رشد آن دوچندان می‌شود.
 حمید رضا عبدوس، کارشناس گیاهان دارویی درباره‌ی خواص کاسنی می‌گوید: تمامی قسمت‌های کاسنی اعم از ریشه و برگ مصرف دارویی دارند و مصرف دَم کرده برگ و یا ریشه کاسنی به مقدار یک فنجان قبل از هر وعده غذایی اثر تقویتی بر معده داشته و اشتها را زیاد می‌کند.
 وی افزود: برگ تازه کاسنی حاوی ویتامین «ث» فراوان بوده و از این رو مصرف آن التهابات لثه را که ناشی از کمبود این ویتامین است، بهبود می‌بخشد. برای بهبودی لثه تحلیل رفته، مالیدن عصاره گیاه با استعمال خارجی بر روی لثه توصیه شده است.
این کارشناس گیاهان دارویی یادآور شد: شربت تهیه شده از جوشانده ریشه کاسنی برای سرفه های خشک و مقاوم با خلط غلیظ توصیه می‌شود.
وی افزود: کارشناسان عَرَق کاسنی را در تصفیه خون موثر دانسته و نوشیدن یک فنجان در یک لیوان آب سرد صبح و شب موثر می‌دانند.
 عبدوس همچنین با اشاره به دیگر خواص عَرَق این گیاه دارویی تاکید کرد: بهره گیری از عَرَق کاسنی برای طراوت و شادابی پوست و رهایی از جوش صورت نیز موثر است.
  زیاده‌روی نکنید
یک متخصص گیاهان دارویی در دانشکده داروسازی زنجان با بیان این که مصرف بلندمدت فرآورده‌های کاسنی، موجب تخریب عروق شبکیه می‌شود، گفت: مصرف طولانی مدت فرآورده‌های کاسنی علاوه بر آنچه گفته شد، موجب افت فشار خون و افزایش ترشحات صفرا می‌شود.
دکتر علیرضا یزدی‌نژاد با بیان این مطلب، اظهار کرد: با توجه به این که مصرف فرآورده‌های کاسنی موجب انقباض عضلات رحمی می‌شود، مصرف آن در دوران بارداری احتمال زایمان زودرس را تقویت می‌کند.
وی، افزایش اشتها را از جمله خواص این گیاه دارویی عنوان کرد و افزود: مصرف این گیاه دارویی همچنین موجب کاهش کلسترول و LDL می‌شود.
یزدی‌نژاد با اشاره به این که بر اساس طب سنتی، گیاه کاسنی دارای خواص تب‌بر می‌باشد، ادامه داد: اندام هوایی این گیاه مانند برگ و ساقه آن، برای هضم غذا مفید است.
 وی با اشاره به این که این گیاه در حاشیه جاده‌ها نیز به وفور یافت می‌شود، گفت: بر اساس مطالب مندرج در کتب پزشکی قدیمی، این گیاه همراه مسافران بوده و در بسیاری مواقع نیز برای درمان گرمازدگی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
یزدی‌نژاد با اشاره به استفاده از اندام‌های هوایی این گیاه در کشورمان، خاطرنشان کرد: در کشورهای اروپایی از ریشه و ساقه‌های جوان این گیاه به عنوان دم‌نوش بدون کافئین استفاده می‌شود و در بسیاری از موارد حتی جایگزین قهوه و کاکائو می‌شود.
 این متخصص گیاهان دارویی دانشکده داروسازی زنجان افزود: با وجود اینکه دم‌نوش بدون کافئین این گیاه دارویی در کشورهای اروپایی بسیار مورد مصرف قرار می‌گیرد، ولی در کشور ما چندان مورد استفاده نیست.
 

 کاسنی در طب سنتی
ابن‌سینا، پزشک بزرگ مسلمان در مورد گیاه کاسنی و خواص آن گفته است:
* کاسنی بازکننده است و سموم کبد را دفع می‌کند.
* کاسنی در درمان التهابات معده و پاک کردن مجاری ادراری مۆثر است.
* مالیدن آب کاسنی به محل‌های خارش بدن بسیار مفید است.
* غرغره آب کاسنی گلودرد و تورم مفصلی را از بین می‌برد.
* اگر آب پخته کاسنی را با سکنجبین میل کنید بهترین داروی تب‌های طولانی و مداوم است.
* ریشه کاسنی در باز کردن و روان شدن اخلاط بسیار مۆثر است.
* ریشه کاسنی، مجاری گوارشی را پاک می‌کند و بهترین تصفیه‌کننده خون است.
* ریشه کاسنی در از بین بردن ورم احشا خیلی مۆثر است.
* ریشه کاسنی بهترین دارو برای آب آوردن شکم است و در نفخ و تحلیل مواد بسیار نافع است.
* ریشه کاسنی برای تقویت معده، زیاد کردن ادرار و رفع درد مفاصل و یرقان مفید است و مشکلات صفراوی را بر طرف می‌کند.
* کاسنی در ازدیاد نطفه موثر است و انسان را از ابتلا به قولنج محفوظ نگه می‌دارد و توان و نیروهای بدنی را تجدید می‌کند.
* این گیاه در ضعف اعصاب، ضعف چشم و فشار خون مفید است.
* قلب، کلیه و کبد را فعال و با نشاط می‌کند.
* کاسنی رحم را به وظیفه طبیعی خود وا می‌دارد و برگ آن دارای مقداری ویتامین C است لذا در حفظ جوانی مۆثر است.
منابع:
جام جم
ایسنا
سلامت نیوز



جینسینگ و خواص آن

 
 

 
یکی از گیاهان نیروزا و مقوی که شهرت زیادی در جهان دارد "جینسینگ" می باشد که بهتر است آن را "گیاه جوانی" یا"نوش دارو" بنامیم.
 
در کتاب های سنتی و به عربی ریشه گیاه را "جنسه" و "جنسا" می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و Asiatic ginsengو chinese ginseng گفته می شود.
 
گیاهی است از خانواد? عَشقه Araliaceae که نام علمی آن Panax ginseng می باشد.
 
ترکیبات شیمیایی
این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین، مواد صابونی، یک اسانس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B و ویتامین D، ترکیبات استیلنی، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد. علاوه بر این جینسنگ سرشار از ویتامین‌های A ، B6 و فلز روی است.
 
خواص و کاربرد
جین سینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی بدن و هماهنگی فعالیت های حیاتی آن نقش به سزایی دارد. لازم به ذکر است که خواص این گیاه در ریشه آن وجود دارد.
 
سایر خواص جینسینگ عبارتند از:


* افزایش توان ذهنی
* افزایش قدرت جسمانی
* بهبود فعالیت حافظه
* افزایش شادابی و نشاط
* افزایش قدرت تحمل و پایداری
* از بین بردن استرس
* مقابله با پیری و عوارض آن
* تقویت سیستم ایمنی بدن
* تنظیم سوخت و ساز (متابولیسم) بدن
* جلوگیری از سردرد
* بهبود بی خوابی و بد خوابی
* کاهش عوارض یائسگی
* برطرف ساختن یا بهبود مشکلات جنسی
* رفع خستگی، ضعف و بی حالی
* افزایش قدرت سیستم قلبی و عروقی
* تنظیم فشار خون (کاهش دهنده فشار خون در صورت بالا بودن آن و افزایش دهنده فشار خون در صورت پایین بودن آن)
* تنظیم سطح قند خون بدن
* مقابله با افسردگی
* تقویت ‌کننده قوای عمومی بدن و به ‌ویژه تقویت ‌کننده توانایی جنسی مردان
* کاهش میزان و شدت سرماخوردگی در فصل زمستان
 
خواص فوق به دلیل وجود ترکیباتی خاص به نام جینسینوساید( ginsenoside ) در ریشه این گیاه است. هر چه ریشه این گیاه پیرتر شود، تجمع جینسینوسایدها نیز افزایش می یابد. لذا می توان گفت با افزایش تدریجی سن گیاه خواص درمانی و دارویی ریشه آن نیز افزایش می یابد.
 
ریشه جینسینگ می تواند بیشتر از صدها سال زندگی کند. ولی به تدریج تغییراتی در ساختار آن حاصل می گردد.
 
شواهد به دست آمده حاکی از آن است که این گیاه برای از بین بردن آثار ناشی از خستگی و ضعفِ قوای ذهنی و جسمی موثر است و برای درمان بیمارانی که از دردهای سینه (بیماری های ریوی) شکایت دارند نیز پیشنهاد می شود. همچنین این گیاه قادر به از بین بردن تومورها و افزایش طول مدت زندگی افراد است.
 
مطلب مهم این است که علی رغم داشتن خواص درمانی، این گیاه عمدتاً نقش حفاظتی و پیشگیری کننده دارد و کمتر به عنوان درمان قطعی و سریع بیماری ها موثر است.
 
تهیه چای جینسینگ
برای تهیه چای جینسینگ، مقداری آب را بجوشانید و ترجیحا این کار را در ظروف غیر فلزی مانند قوری لعابی یا چینی یا پیرکس انجام دهید. مقداری از ریشه خشک شده ی جینسینگ (حدود 1 تا 3 گرم ) را به آب جوش اضافه کنید. سپس شعله را کم کنید و اجازه دهید تا مدت 20 تا 30 دقیقه بجوشد. در صورت تمایل می توانید بیشتر از این مدت نیز آن را بجوشانید، تا جایی که آب به نصف مقدار اولیه اش برسد.
 
حال صبر کنید تا چای کمی سرد شود و دمای آن به دمای اتاق برسد(این توصیه ای است که در طب سنتی چین به آن اشاره شده و پیشنهاد شده است که چای به صورت ولرم نوشیده شود).
 
بهتر است که روزانه، 1 یا 2 فنجان از این چای بنوشید.
 
ریشه گیاه جینسینگ را می توان به صورت قطعه قطعه استفاده کرد. توجه کنید که ریشه ها در هنگام تهیه چای آن و نیز تا پایان مرحله خنک شدن، باید در داخل قوری بمانند.
 
دم کردن ریشه کمک می کند تا نرم و قابل استفاده شود. علاوه بر این می توان با قرار دادن تعدادی از ریشه ها در ماکروویو، آنها را نرم و قابل برش کرد.
 
دقت کنید که ریشه ها هنگام گرم کردن، نسوزند. می توانید آن ها را به تنهایی یا همراه عسل میل کنید.
 
مصرف 1 تا 2 گرم پودر جینسینگ خالص و مرغوب در روز توصیه شده است. یا این که می توانید قطعه ای از ریشه آن را به اندازه یک سکه، روزانه مورد استفاده قرار دهید.
 

عوارض جانبی
اگرچه جینسینگ عموما بی خطر است، اما عوارض جانبی هم دارد. سردرد، بی قراری، مشکلات خواب، بی نظمی در ضربان قلب، تحریک پذیری، تنگی نفس، اسهال، استفراغ و خون دماغ از عوارض جانبی آن است.
 
مراقب باشید
همان طور که در بالا ذکر شد، این گیاه نقش درمانی ندارد، پس وقتی افراد به برخی بیماری ها مبتلا هستند، مخصوصا اگر دارو می خورند، باید از مصرف مقدار زیاد یا طولانی مدت جینسینگ پرهیز کنند، مانند:
 
* مبتلایان به فشار خون بالا
* بیماران قلبی
* مبتلایان به اندومتریوز
* افراد مبتلا به شیزوفرنی
* افراد مبتلا به دیابت (باید مراقب افت قند خون باشند)
* افراد مبتلا به بی خوابی
* زنان باردار و شیرده (جینسینگ شبیه هورمون استروژن عمل می کند)
* کسانی که آسپیرین، وارفارین و داروهای کاهش دهنده فشار خون مصرف می کنند، نباید جینسینگ مصرف کنند.
* همچنین باید از مصرف سایر مواد محرک مانند چای، قهوه و نوشابه های کولادار همراه با جینسینگ خودداری نمود.
 
جینسینگ,خواص جینسینگ,کاربرد جینسینگ ,افزایش توان ذهنی, افزایش قدرت جسمانی,بهبود فعالیت حافظه,افزایش شادابی و نشاط, افزایش قدرت تحمل و پایداری, از بین بردن استرس, مقابله با پیری و عوارض آن,جلوگیری از سردرد, رفع خستگی، ضعف و بی حالی,مقابله با افسردگی,تهیه چای جینسینگ,عوارض جانبی جینسینگ ,ریشه گیاه جینسینگ,داروهای گیاهی,داروهای گیاهی لاغری,داروهای گیاهی و خواص آنها,سایت داروهای گیاهی,طب سنتی,فواید داروهای گیاهی,گیاهان دارویی,دارو های گیاهی, برای درمان بیماری
جینسینگ,خواص جینسینگ,کاربرد جینسینگ ,افزایش توان ذهنی, افزایش قدرت جسمانی,بهبود فعالیت حافظه,افزایش شادابی و نشاط, افزایش قدرت تحمل و پایداری, از بین بردن استرس, مقابله با پیری و عوارض آن,جلوگیری از سردرد, رفع خستگی، ضعف و بی حالی,مقابله با افسردگی,تهیه چای جینسینگ,عوارض جانبی جینسینگ ,ریشه گیاه جینسینگ,داروهای گیاهی,داروهای گیاهی لاغری,داروهای گیاهی و خواص آنها,سایت داروهای گیاهی,طب سنتی,فواید داروهای گیاهی,گیاهان دارویی,دارو های گیاهی, برای درمان بیماری