«روغن مورد» بوی نامطبوع بدن را از بین می برد

 

 
مورد گیاهی است که در مناطق استوایی استرالیا، مدیترانه، شمال آفریقا و ایران می روید. برگ های همیشه سبز این گیاه دارای روغن فرار و معطر است و قسمت عمده آن را تریپنولن، سینئول ولینالول تشکیل می دهند.


● خواص مورد:
 
▪ روغن مورد بوی نامطبوع بدن را از بین می برد.
 
▪ زنان فرانسوی برای حفظ جوانی و انرژی دم کرده آن را مصرف می کردند.
 
▪ به طور سنتی از این گیاه برای درمان سرفه و برونشیت استفاده می شود.
 
▪ مورد روند بهبود را سرعت می بخشد.
 
▪ روغن مورد خاصیت ضدعفونی کننده دارد. روغن این گیاه مانع عفونت میکروبی زخم ها می شود.
 
▪ به عنوان منقبض کننده، در صورت استفاده از روغن آن در دهان شویه باعث منقبض شدن لثه ها و استحکام دندان ها می شود. استفاده خوراکی آن عضلات را منقبض می کند و با انقباض رگ های خونی خون ریزی را بند می آورد.
 
▪ برای درمان التهاب مخاط بینی استفاده می شود.
 
▪ چای مورد در درمان صرع موثر است.
 
▪ روغن مورد، خاصیت آرام کننده و تسکین دهنده دارد و تنش، استرس، خشم، افسردگی، التهاب و انواع آلرژی را درمان می کند.
 
▪ برای درمان بیماری های عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون، لرزش، ترس، اضطراب و سرگیجه مفید است.
 
▪ روغن مورد، برای بواسیر، آکنه، جوش، عفونت سینه در کودکان و مسن ها نیز موثر است.
منبع:روزنامه خراسان



گیاه معجزه گر و مهمترین خواص درمانی بابونه

زمانی که خواص گیاهان را مطالعه می کردم به یک گیاهی برخورد کردم که واقعا فوق العاده و عجیب بود.
فواید بسیار زیادی که برای این گیاه شمرده اند واقعا حیرت آور است بنابراین به نظرم جالب آمد که آنها را به اطلاع شما هم برسانم.
بابونه
 گیاهی ضد درد ـ ضد التهاب ، ضد اسپاسم عضلات
این گیاه از خانواده کاسنی بوده و طبیعتی گرم و خشک دارد .
مهمترین مواد موثره : بیزابولول ـ کامازولن ـ آپی جنین ـ لوتئولین.
مهمترین خواص درمانی بابونه :
1 ـ خواص گوارشی : رفع سوء هاضمه ـ ضد اسپاسم گوارشی ـ تقویت معده ـ تقویت اشتها ـ ضد نفخ و بادشکن ـ رفع اسهال عصبی ، جلوگیری از زخم معده ـ کمک درمان مسمومیت های غذایی ـ کمک درمان زخم معده ـ درمان ورم کبد و طحال
2 ـ خواص مغزی بابونه : تقویت حافظه ـ تقویت اعصاب و مغز ـ آرام بخش ـ ضد میگرن ـ خواب آور ـ ضد اضطراب ـ ضد بیقراری ـ درمان سرگیجه ـ کمک درمان تشنج های عصبی و صرع
3 ـ خواص قلبی و عروقی : گشاد کننده عروق ـ کاهنده فشار خون ـ رقیق کننده خون ــ درمان کم خونی
4 ـ خواص پوستی : ضد التهاب پوستی که همانند کورتون ها عمل می کند ولی عوارض آن ها را ندارد ـ رفع و درمان اگزما ـ کمک درمان جوش غرور و آکنه ـ ضد ورم و قرمزی پوست ـ برطرف کننده زخم های جلدی ـ ترمیم سوختگی ـ تقویت کننده پوست ـ تنگ کننده منافذ پوست ـ ضد عفونی کننده پوست ـ کنترل عفونت های پوستی
خواص عمومی :
افزاینده قدرت سیستم ایمنی بدن ـ ضد سرفه ـ خلط آور ـ درمان گلو درد ـ درمان سرماخوردگی ـ ضد التهاب ریه و حنجره ـ ضد التهاب مفاصل ـ ضددرد ـ شل کننده عضلانی ـ درمان دردهای نقرسی ـ کنترل علائم بیماری های روماتیسمی ـ رفع ورم کلیه و مثانه ـ درمان سخت ادراری ـ قاعده آور ـ تقویت رحم ـ کنترل و درمان اختلالات دوران یائسگی ـ کنترل علائم کولیت روده ای ـ رفع خستگی
عصاره بابونه ضد حساسیت ، التیام دهنده زخم ، باکتریواستاتیک ، باکتریسید(میکروب کش) ، ضد قارچ می باشد. همچنین بیزابولول خود به عنوان یک ماده افزایش دهنده جذب پوستی در فرمولاسیون کرم ها (اشکال ترانس درمال) به کار گرفته می شود. برخی از مواد جدا شده از عصاره تام بابونه اثر مهاری روی آنزیم هایی که در سنتز میانجی های التهابی مسیر آراشیدونیک اسید نقش دارند را دارا می باشند.
عصاره ی بابونه و فرآورده های دارویی های حاوی این گیاه موجب افزایش سرعت ترمیم زخم و کاهش ترشحات و در نتیجه خشکی زخم می گردند . همچنین در درمان زخم بستر ـ سوختگی ناشی از آفتاب و ادرار سوختگی نوزدان کاربرد دارد.
بابونه به عنوان دارویی رسمی در فارماکوپه های آلمان ، انگلستان ، فرانسه و سوئیس وارد شده و اثرات بالینی آن ثابت شده است.
مقدار مصرف :
یک قاشق مرباخوری (حدود 5 گرم) در یک فنجان آب جوش دم کرده (پس از 3 دقیقه) 2 تا 3 بار در روز مصرف کنید.
کرم موضعی : 2 تا 3 بار در روز ، هر بار کمی کرم ، روی موضع مالیده شود.
عوارض جانبی :
ممکن است به طور نادر واکنش های خفیف آلرژیک بروز نماید و در صورت مصرف بیش از اندازه ممکن است سردردـ پیدایش زخم در دهان ـ ورم چشم ـ تعریق زیاد بروز می کند.
به دلیل خاصیت رقیق کنندگی خون ، بیمار حداقل 7 روز قبل از عمل جراحی مصرف گیاه را قطع کند.
منبع:hashpazi.ir




عرق نعناع موثر تر ازآسپیرین

 

 


عرق نعناع آثار ضد دردی بیشتری از آسپیرین دارد.
 
تحقیقات پژوهشگران کشورمان نشان می دهد مصرف عرق نعناع برای کاهشدرد، موثرتر از آسپرین است.

چند تن از پژوهشگران با مقایسه اثر ضد دردی عرق نعناع با آسپرین در شماری از موش های آزمایشگاهی دریافتند، عرق نعناع آثار ضد دردی بیشتری از آسپیرین دارد.
نتایج این بررسی همچنین نشان می دهد اثر ضد دردی عرق نعناع با افزایش مقدار آن، بیشتر می شود.
پژوهشگران علوم دارویی معتقدند، بسیاری از داروهای تسکین‌دهنده درد و التهاب به علت عوارض جانبی زیاد و در برخی موارد تاثیر کم، سودمند نیستند.
 
عرق نعناع, خواص عرق نعناع, عرق نعناع موثر تر ازآسپیرین, آسپیرین, داروهای تسکین‌دهنده درد و التهاب, خواص نعناع, دارو های گیاهی, گیاهان گیاهی, دارو برای درمان بیماری, داروهای گیاهی ضد درد
عرق نعناع, خواص عرق نعناع, عرق نعناع موثر تر ازآسپیرین, آسپیرین, داروهای تسکین‌دهنده درد و التهاب, خواص نعناع, دارو های گیاهی, گیاهان گیاهی, دارو برای درمان بیماری, داروهای گیاهی ضد درد

معرفی گیاه بومادران و خواص دارویی آن

نام علمی: Achillea millefolium
نام رایج در ایران: بومادران
تیره: Asteraceae
منشاء: بومی نیمکره شمالی زمین است.
قسمت های دارویی: سرشاخه های گلدار و برگ آن. شاخه برگ دار و گاهی گل ها به تنهایی نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
ترکیبات شیمیایی: این گیاه معطر دارای اسانس، اینولین و کمی تانن است و در کشورهای اروپایی به عنوان دارو برای قطع تب استفاده می شود.
سرشاخه های گلدار آن دارای اسانس نوعی هتروزید مولد اسید سیانیدریک، گلکو آلکالوئیدی به نام آکی لئن، اینولین، مواد چرب مومی، فیتوسترول، تانن، اسید آکونی تیک (اسید آکی لنیک) و ... است.
خواص دارویی گیاه بومادران : در قرون اولیه از بومادران برای بند آوردن خون و علاج زخم هایی که با خون ریزی همراه بوده، استفاده می کردند. مردم برخی از کشورها، از پیکر رویشی پخته شده این گیاه برای درمان کبودی ناشی از ضربه در اطراف چشم استفاده می کردند.
دم کرده سرشاخه های گلدار آن، در رفع گاستریت های حاد و مزمن، رفع نفخ و ترش کردن، اثر نافذ دارد. همچنین استفاده از دم کرده بومادران، سبب کاهش فشار خون شده و برای نارسایی های کیسه صفرا استفاده می شود. در ازدیاد ادرار و رفع سنگ کلیه نیز موثر است. به علاوه باد شکن و تب بُر نیز می باشد.
اسانس آن خاصیت ضد باکتری و ضد تورم دارد. از این اسانس در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در تهیه کِرم ها و پمادهای محافظ پوست و داروهای ضد تورم استفاده می شود.
بومادران به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ عطری، به روی سلسله اعصاب و قلب نیز اثر می گذارد و در مواردی مانند خستگی عمومی، ضعف قلب، ورم ماهیچه های دل، بیماری های عصبی مانند ضعف اعصاب، هیستری، صرع و قلنج های تشنج آور، نتایج مفیدی می دهد. شیره تازه این گیاه در آنژین، احساس گرفتگی ناگهانی و خواب رفتگی سودمند است.
همچنین بومادران بر اثر قابض بودن در رفع ترشحات زنانگی، بند آوردن خون و رفع اخلاط خونی، بواسیرهای خونی و اسهال ساده، اثر معالج دارد.
این گیاه به طور خاصی تب بُر است. ضماد آن جهت درد سینه مفید است. بخور و جوشانده آن برای درمان زکام مفید است. پس در زمان سرماخوردگی استفاده از آن توضیه می شود.
1- ادرار را زیاد می کند، در نتیجه برای سنگ های کلیه مفید است.
2- باد شکن است.
3-ماساژ دادن محل درد با روغن بومادران یا گذاشتن سوخته آن بر روی محل زخم، موجب 4-تسکین درد و جلوگیری از خونریزی می شود.
5-در قدیم ضماد بومادران یعنی برگ های تازه آن را که با روغن ترمس (باقلای مصری) مخلوط بوده، بر روی محل کچلی یا روی صورت مردان جوان برای رویش مو قرار می دادند.
6-جوشانده سرشاخه گلدار آن برای رفع دردهای قاعدگی مفید است.
ضماد بومادران برای درد سینه و انواع سردرد استفاده می شود.
طرز استفاده از گیاه بومادران :
1-دم کرده 10 تا 20 گرم سرشاخه گلدار یا برگ در نیم لیتر آب و مصرف یک تا سه فنجان در روز (این دم کرده چون سریعاً فاسد و تیره رنگ می شود باید همیشه به مقادیر کم تهیه شود) اصلح آن است که برای هر وعده، دم کرده تازه تهیه و مصرف کرد.
2-شیره تازه گیاه به مقدار 50 تا 100 گرم در روز.
3-تنطور (تنتور) یک پنجم به مقدار 30 تا 50 قطره در روز.
2-4 قاشق چایخوری از سرشاخه های گلدار را در یک فنجان آب دم کنید و در طول روز، 3 فنجان مصرف نمایید.
5-در استعمال خارج، از جوشانده 30 تا 60 در هزار سرشاخه های گلدار گیاه برای تهیه لوسیون ها، حمام و همچنین به کار بردن بصورت تنقیه استفاده بعمل می آید. شیره تازه گیاه نیز برای قراردادن بر روی زخم و جراحات، شکاف و ترک پستان و محل دردناک بواسیر، مورد استفاده قرار می گیرد. با افزودن 20 گرم اسانس بومادران به 45 گرم پماد کامفره، نوعی پماد برای مالیدن بر روی محل دردناک روماتیسم تهیه می شود.
6-دم کرده سرشاخه های گلدار بومادران به مدت 5 روز (صبح یک فنجان و شب یک فنجان) 7-برای رفع زخم معده، مفید ذکر شده و همچنین برای دفع صفرا.
برای رفع خارش شدید، 50 گرم گیاه را در یک حلب آب ریخته و بجوشانید و بدن را با آن بشوئید.
 
منبع:topforum.ir

فواید گیاه دارویی آنغوزه

آنغوزه از گیاهان دارویی مهم تیره چتریان با خواص فراوان است.
گیاه تولید کننده آنغوزه به نام‌های فارسی خوراکما، آنگوزاکما و کورن کما، بوته ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به 2/5 متر می‌رسد. ساقه آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است.
برگ‌های قاعده بزرگ و ضخیم هستند؛ به طوری که طول آن‌ها تا 60 سانتی متر می‌رسد. این برگ‌ها تقسیمات زیادی دارند به طوری که به قطعاتی (لوب دار) دندانه دار تبدیل می‌شوند.
گل‌های این گیاه زردرنگ هستند و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار می‌گیرند.
میوه ها دوفندقه ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح می‌باشند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره ها بال مانند هستند. رنگ میوه‌ها قهوه ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده ای به نام اولئوگم رزین به دست می‌آید که به آنغوزه مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع آور است؛ به همین دلیل از قدیم به نام مدفوع شیطان معروف شده است. این گیاه در ایران (استان خراسان، بلوچستان، کرمان و نواحی جنوبی) وجود دارد.
 تاریخچه
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است. مصرف آنغوزه خصوصا در میان آمریکایی‌های آفریقایی ادامه دارد. آنغوزه برای درمان سرطان شکم، میخچه، پینه، ادرارآور، مسکن و محرک به کار می‌رفته است. در درمان‌های عامیانه برای قطع قاعدگی، آسم، تشنج، خروسک، جنون و سرطان استفاده می‌شود. با این حال، اصلی‌ترین کاربرد آن به صورت رایحه در عطریات می‌باشد.
این گیاه با طعمی قوی‌تر از پیاز یا سیر به شکل گم رزین یا محلول همچنان در دسترس است. در داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی سالم و محلی نیز به عنوان نگهدارنده یا ادویه به فروش می‌رسد. گاهی به میزان کم در برخی از شکلات‌ها، نوشابه ها، چاشنی‌ها و سس‌ها به کار می‌رود.
 ترکیبات مهم
آنغوزه حاوی تعدادی ترپن و مواد محلول در چربی است که هنوز به طور کامل شناسایی نشده اند. همچنین حاوی 20 درصد اسانس، 65 درصد رزین و حدود 25 درصد صمغ می‌باشد.
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است.
داروشناختی و اثرات مهم
تاکنون مطالعات کلینیکی برای مشخص شدن اثرات درمانی آن صورت نگرفته است؛ اما در مطالعه ای که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده کلسترول سرم را پایین نیاورده است.
استفاده از عصاره الکلی (تنتور) باریجه سمیت سلولی علیه لنفومای سلول‌های سرطانی و لنفوسیت های انسانی را نشان داده است.
 طریقه و میزان مصرف
* روزانه 0/3 تا 1 گرم در سه نوبت (جمعاً 0/9 تا 3 گرم در روز).
* تنتور: 2 تا 4 میلی لیتر در روز این مقدار را می‌توان در دو یا سه نوبت مصرف نمود.
 سمیت و عوارض جانبی
مصرف خوراکی آن در بزرگسالان سمیتی نشان نداده است، ولی در کودکان می‌تواند ایجاد مسمومیت کند. همچنین در حد مصرف درمانی تاکنون عارضه خاصی از آن گزارش نشده، ولی ممکن است در بعضی افراد و یا با مصرف زیاد آن اسهال، نفخ، سوزش هنگام ادرار، سوزش معده، سردرد، گیجی و تشنج ایجاد شود. همچنین، صمغ آن ممکن است درماتیت های پوستی ایجاد کند. با توجه به اینکه آنغوزه دارای خاصیت قاعده آور است، مصرف زیاد آن می‌تواند موجب سقط شود؛ لذا توصیه می‌گردد در دوران بارداری و شیردهی مصرف نشود.
همچنین، کومارین های موجود در اولئوگم رزین آنغوزه ممکن است با داروهای ضد انعقاد تداخل کند.
در گزارشی آمده است، مصرف 50 تا 100 میلی گرم آنغوزه در افرادی که مشکل عصبی دارند، باعث تشنج می‌شود.
 موارد منع مصرف
زنان باردار، زنان شیرده و کودکان
 مهم‌ترین اثرات گزارش شده
حساسیت زا، ضد درد، ضد چسبندگی پلاکت‌ها، ضدعفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد تومور، تقویت کننده قوای جنسی، ضد نفخ، محرک CNS، هضم کننده، ادرارآور، شیرافزا، خلط آور، قارچ کش، کاهش دهنده پرفشاری خون، مسهل، موتاژنیک، محرک تنفسی، مسکن، تقویت کننده معده، محرک، تقویت کننده رحم و کرم کش.
نکات قابل توجه
1- آنغوزه از گونه های دیگری به دست می‌آید که مهم‌ترین آن‌ها فرولافوئتیدا و فرولا آلیاسئا هستند.
2- بوی بسیار تند آنغوزه که شبیه سیر می‌باشد، مربوط به ترکیبات گوگرددار آن است.
3- برای به دست آوردن آنغوزه گیاه از فصل بهار به بعد قسمت پایین ساقه (نزدیک به سطح زمین) و یا اصطلاحاً یقه گیاه را برش‌های عمودی یا افقی می‌دهند تا اولئوگم رزین (آنغوزه) به صورت شیرابه به بیرون تراوش کند. این ماده در مجاورت هوا سفت می‌شود که پس از سفت شدن آن را جمع آوری می‌کنند و دوباره گیاه را تیغ می‌زنند یا محل قبلی را برش دیگری می‌دهند تا دوباره اولئوگم رزین ترشح کند. این عمل چندین بار و گاهی تا دو ماه از فصل بهار صورت می‌گیرد. آنغوزه خارج شده به دو صورت اشکی (گرد و کروی با اندازه های مختلف) و توده ای و به رنگ‌های زرد تا قهوه ای تیره است که هرچه روشن‌تر باشد مرغوب‌تر و گران‌تر است. همچنین، نوع اشکی آنغوزه مرغوب‌تر و گران‌تر می‌باشد. آنغوزه مزه ای گس و تقریباً تند و سوزاننده دارد و دارای بوی نامطبوع شبیه ترکیبات گوگرددار است.
4- گرچه آنغوزه استفاده محدودی (آن هم در طب سنتی ایران) داشته، ولی یکی از اقلام مهم صادراتی فرآورده های گیاهی ایران است که خریداران آن را با روش‌های پیچیده تجزیه می‌کنند و ده ها ماده ارزشمند از قبیل اسانس، رزین و صمغ قابل مصرف در صنایع دارویی، بهداشتی، آرایشی و صنعتی از آن به دست می‌آورند. با توجه به اینکه تهیه آنغوزه پر زحمت و طولانی مدت است، قیمت نسبتاً گرانی دارد.
5- نام عمومی آنغوزه در جهان و در تجارت آزافتیداگم است که در کتب قدیمی منشأ جغرافیایی آن ایران ذکر شده و در گذشته بزرگ‌ترین تأمین کننده آن در جهان بوده است. گیاه تولید کننده آنغوزه در بعضی قسمت‌های افغانستان نیز وجود دارد؛ ولی وسعت آن در ایران از کشورهای دیگر به مراتب بیشتر است.
 خواص آنغوزه به طور خلاصه
1. برای کشتن کرم‌های داخل باغچه هنگام آبیاری مقداری آنغوزه را در پارچه‌ای گذاشته و داخل آب جلوی شیلنگ بگذارید.
2. محرک نیروی جنسی است.
3. ادرارآور و ضد سوزش ادرار است.
4. برطرف کننده بلغم است.
5. هضم کننده غذا است.
6. درمان کننده رماتیسم و نقرس و سیاتیک است.
7. برای درد کمر و مفاصل مفید است.
8. درمان کننده امراض سینه از جمله آسم است.
9. دم کرده انجدان رومی تمیزکننده خون کبد است.
10. برای درمان تب‌ها سودمند است.
11. درمان کننده بواسیر
12. برای درمان ذات‌الریه، برونشیت و سرفه و سرماخوردگی به کار می‌رود.
14. خوردن انجدان باعث رفع سموم جانوران سمی می‌شود.
15. کاهش دهنده فشار خون
منابع:
دنیای تغذیه، شماره‌ی 90- دکتر محمد حسین صالحی سورمقی
yjc.ir